Stef en Tine op bezoek tijdens de herfstvakantie

Een blits bezoek uit Rollegem! We zijn nog maar net gewoon om terug in China te zijn en onze eerste bezoekers van onze 2de jaar komen al aan. Super!
Niemand kan ons een bezoekje brengen zonder Suzhou, Shanghai en Beijing te gaan bezichtigen.
Dus ook voor Tine en Stef niet anders, alleen waren de accenten iets verlegd. Vooral het eten voor Stef en fotografie voor Tine stonden centraal, en eigenlijk nog liefst de 2 gecombineerd!
Een bezoekje aan het typisch chinees restaurant Yang Yang mocht niet ontbreken. Hoewel het er niet echt gezellig is, eerder refterachtig, is het eten er subliem. Maar eerst onze gasten leren met stokjes eten. Het zijn snelle leerlingen, zelfs een pinda-nootje nemen lukt al :-)
Elke maandagnamiddag heb ik fotoles, misschien beter te omschrijven als een namiddag samen met vriendinnen foto's nemen en bespreken. Gezien Tine ook een fotoliefhebster is, was het een ideale namiddag om hen mee te nemen naar onze volgende fotoshooting, nl in het Park van het Rode blad.

Bij onze aankomst zijn we niet alleen! Meerdere bussen volgestouwd met chinezen zijn net ook van plan om tijdens die koude maandagnamiddag het park te bezoeken. Lang hebben we ze niet gezien, plots waren we toch alleen, geen idee waar iedereen naartoe was. Tot we het park verder inliepen tot een open plaats waar een openlucht circus begonnen was. Acrobaten, olifant, geit met aap, ... en een heleboel chinese toeschouwers. Een ideale plaats om eindelijk het chinese volk te kunnen fotograferen en eens niet andersom.
En dan etenstijd! Mr Happy, onze chinese fotografie-leraar, neemt ons mee naar het restaurant van zijn vriend in Wanshan. Wij hoopten al op een goed verwarmd restaurant want we waren allemaal verkleumd van de koude. Maar niets was minder waar, typisch chinees dus! Geen verwarming, maar als we allemaal dicht genoeg zitten, lukt het ook wel. Gelukkig was het eten lekker en warm, en konden we ons zo wat opwarmen.
Voor wie graag fietst: ook in China kan je fietsen! Dat hebben Tine en Stef samen ook ontdekt, wel niet zo eenvoudig tussen al die brommers en fietsen. Het is iets waar je aan moet wennen. Ze hebben het overleefd maar waren toch wel heel blij om terug de compound binnen te rijden.
Voor ons wat een plezier om Stef en Tine op bezoek te hebben!

Hong Kong

Onze eerste indruk van Hong Kong: groots, iets rustiger verkeer en ze rijden links. Jonas voelt er zich niet zo goed, vertelt hij in de taxi richting het hotel. "Het is precies alsof we niet meer in China zijn". Maar eens in het Hollywood hotel, is dat slechte gevoel onmiddellijk weg. Het is er niet echt Chinees, integendeel eerder Amerikaans. Heel kindvriendelijk, proper, ruim, ... en overal waar je kijkt zie je de disney-figuren zoals Mickey en Minny Mouse, Goofy, Stitch, ... We zijn in een sprookje beland.
De eerste 2 dagen van ons bezoek aan Hong Kong kunnen alvast niet meer stuk.
We beginnen dan ook met Disneyland. Het disneypark in Hong Kong is een van de kleinere disneypretparken, maar dat kon de pret zeker niet bederven. Samen met onze vrienden Dani, Rich en hun kinderen Brody en Riley lopen we van de ene attractie naar de andere met af en toe een prachtige show tussenin om de benen te laten rusten. De favorieten waren toch de Lion King show, het schieten in de Buzz Lightyear Astro Blasters (what's in a name) en Space Mountain, een binnenroetsjbaan. Het halloweenspookhuis was toch iets te angstaanjagend maar gelukkig zijn de nachtmerries achterwege gebleven.
Ook het hotel was echt vakantie, zeker als Stitch je komt vergezellen bij het avondeten of Goofy samen met de kinderen gaat zwemmen.

Maar aan alle sprookjes komt een einde, het was het tijd om de stad zelf te gaan verkennen. 2 dagen was iets te weinig. Hong Kong bestaat uit 2 verschillende delen nl Kowloon en Hong Kong Island gescheiden door Victoria Harbour en dit allemaal aan de Zuid-Chinese Zee. Iedereen kan wel iets vinden dat hem aanspreekt, genoeg variatie!
Zo zijn er de grote winkelcentra en lange felverlichte winkelstraten, de immense natuurparken (wel tussen de wolkenkrabbers gelegen), de kust, het gebergte, een haven, eilandjes, ...
Het was dus keuzes maken. Om een eerste overzicht te krijgen zijn we met de peaktram naar het hoogste punt, nl de Victoriapeak, geweest. De tram maakt een korte maar heel stijle rit over een helling van 45° helemaal tot boven. Rond de peak was het aangenaam wandelen tussen het groen. Ondertussen heb je een schitterend zicht over de stad. Misschien moesten we toch iets vroeger gaan, want de mist begon al op te komen en gaf een beetje een vertroebeld zicht, maar nog even spectaculair.
Met de taxi, tram, bus of boot (de Starferry) geraak je overal in Hong Kong. Zo zijn we ook naar het meest zuidelijke punt geweest nl Stanley en Repulse Bay aan de kust. Overal zie je vele kleine straatjes met gezellige cafeetjes en restaurants. Het is er niet zo druk als in het centrum van de stad, een aangename verpozing. Ook het strand ligt er wat verlaten bij. Af en toe een chinees die zich toch op het strand waagt en misschien zelfs in het water, maar dat is dan ook eerder een uitzondering. Ze bekijken liever alles vanop een afstand, liefst in hun lange broek en lange mouwen. De buitenlanders vallen dus weer op in hun zwembroek, want het zijn maar zij die genieten van het warme weer en het verfrissende water.
Misschien geraken we ooit wel nog eens in Hong Kong om nog veel meer te kunnen bezichtigen in deze boeiende wereldstad!

bezoek Miete, Tom, Trui & Yves (mei2009)

Bezoek uit België ontvangen is altijd leuk. Niet enkel voor de vele nieuwtjes en lekkernijen die ze meebrengen, maar ook voor de vele uitstapjes die we opnieuw organiseren. Met een groepje nieuwkomers op stap is een verrijking: nieuwe plaatsen, nieuwe restaurantjes, nieuwe ervaringen, ...

Zo hebben onze 4 gasten het west-vlaams uitgetest bij de chinezen. En met succes! Alles hebben ze verkregen, zonder ook maar 1 woord chinees te spreken. Maar plezier gegarandeerd want de uitdrukking op hun gezicht spreekt boekdelen: ze begrijpen er niets van!

Met de fiets door Beijing of Shanghai, moet allemaal kunnen. Naar het schijnt is Beijing best te doen met de fiets, Shanghai daarentegen is levensgevaarlijk. Dat hebben we dan ook aan den lijve ondervonden. Wel handig zo met de fiets, zelfs in de kleinste straatjes. Aan de reactie van de plaatselijke inwoners konden we al vlug zien of het een doodlopend straatje was of niet. Was er veel gegiechel, dan mocht je er zeker van zijn, dat je na 5 minuten terug langs hetzelfde groepje zou rijden.

Op die manier hebben we toch weer veel nieuwe straatjes ondekt, zoals Tai Kang Lu. In dit oud gezellig steegje wonen veel artiesten, zoals schilders, juwelenontwerpers en fotografen. Dankzij hun werk en de vele shopjes errond mag dit authentiek deel blijven bestaan. Wel een beetje verwesterd, maar nog steeds met de echte chinese minihuisjes.

Een luxeetentje in Shanghai was iets wat wij nog niet hadden meegemaakt, maar daarvoor heb je gasten :-). Een etentje op het 91ste verdiep, boven de skyline van Shanghai, ik kan jullie verzekeren: het is heel, heel hoog! Westers eten zoals steak, spinazie, frietjes, ... allemaal met een tikkeltje chinese inbreng en ondertussen (naar het schijnt) een prachtig zicht op de fel verlichte grootstad. Het prijskaartje was er ook naar, maar toch weer de moeite om mee te maken! Zelfs het kleine achterkamertje had zijn charme: een minicomputertje die het toiletpapier moet vervangen. En het werkt!

Tongli, een waterdorp, ligt ten zuiden van Suzhou. Na veel zoeken en rondvraag hebben we het uiteindelijk toch gevonden. Het was de moeite, een dorpje met veel smalle straatjes rond een web van waterwegen. Ideaal dus voor een boottochtje om dit plaatsje te verkennen. 1 ding viel ons alvast op, er waren terrasjes aanwezig, zelfs veel terrasje. Hoewel chinezen niet gewoon zijn om gewoon ergens te zitten en iets te consumeren, waren de terrasje toch goed gevuld. Misschien beginnen ze onze gewoontes ook al over te nemen, een gat in de markt hier in China!

international day 16 mei 2009

16 mei 2009: international day in Dulwich College Suzhou, een dagje waar alle verschillende nationaliteiten voorgesteld worden.

Het was een drukke bedoening, er waren zo ongeveer 25 verschillende nationaliteiten vertegenwoordigd. Elk land had een kraampje om een specialiteit van je eigen land voor te stellen. Het mocht eten zijn, kledij, speelgoed, ... maar geen alcoholische dranken, het was nog altijd een schoolactiviteit. Dus geen stella of hoegaarden of duvel of blonde leffe ... te verkrijgen maar wel veel te veel lekkere hapjes.

Gezien de Belgen niet zo zwaar vertegenwoordigd zijn in Dulwich College hebben we samen gewerkt met de Nederlanders en Tsjechen.

Ons kraam was een succes: veel wafels, chocolade, kaas, oranje cake, tsjechische kleurrijke koekjes, ... Alles was verkocht tegen het eind van de dag en niet alleen door de vele belgen die ons kwamen bezoeken. Blijkbaar zijn wafels wereldwijd heel geliefd.

Tussen al het proeven door, waren er ook optredens voorzien. Jonas mocht er fagot spelen en Manou op haar viool. De australiers hebben gezongen, de britten volksdansen, chinese jongeren brachten een modernere dans, de koreanen een karatespektakel, ...

We kunnen al beginnen denken hoe we volgend jaar ons kleine landje in de kijker kunnen zetten ...

bezoek opa's en oma's

Ondertussen is ons bezoek al lang terug in België en hebben velen van jullie wel gehoord hoe ze het gesteld hebben. Een beetje lang geduurd voor het verslag maar China heeft het blijkbaar niet zo voor Blogger. De website was gesperd. Gelukkig zijn hier een paar experts ter zake en is het toch gelukt om dit op te lossen.
Voor ons was het alleszins een heel aangenaam bezoek. De kids vonden het schitterend dat hun opa en oma zagen waar ze woonden, speelden en naar school gingen . Je mag zoveel vertellen hoe het er hier allemaal aan toe gaat, het zijn de details die het hem maken en dat is moeilijk om allemaal door te geven!
De opa's en oma's hadden een goed gevuld programma gevraagd en gekregen: Suzhou, Shanghai en Peking. 3 mooie grote steden, alle 3 met eigen bezienswaardigheden en eigenaardigheden, maar wel totaal verschillend van elkaar.
De dag van hun aankomst kwam toevallig ook de Ieperse harmonie, waar mijn KBC collega Geert meespeelt, aan in Suzhou. Een ideale gelegendheid om samen met hen op stap te gaan. Eerst kregen we een korte rondleiding in de firma Picanol, met moderne weefgetouwen, dit gekoppeld aan een bezoek aan de Silk Factory, met (in ons ogen toch) antieke zijde-weefgetouwen. Interessant om zien hoe ze van de cocon van een zijderusp de draden afhaspelen om zijde kunnen te weven. De rups zelf overleefd dit jammergenoeg niet maar is naar het schijnt een delicatesse op een traditionele chinese tafel!

In Suzhou zelf hebben we ook nog meerdere plaatsen bezocht oa de "Humble Admistrator Garden". Dit is een van de grootste, typisch chinese tuinen in Suzhou en omgeving. Je kan het vergelijken met een groot park vol met aangelegde paadjes, bonsai tuin, vijvertjes, brugjes, paviljoenen ... maar met veel chinezen en rode lampionnen. Eigenlijk wel best een aangename plaats om te wandelen ware het niet dat we blijkbaar altijd op het verkeerde moment gaan, wanneer de chinese toeristen er ook zijn.

Beijing (of Peking zoals wij het noemen) ligt toch meer dan 1500 km van Suzhou. 2 mogelijkheden om er te geraken: vliegtuig of nachttrein. Beiden hebben we uitgetest, met de nachttrein door en terug vliegen. Ook een hele belevenis met de nachttrein. We hadden ons wel de luxe gepermiteerd om in couchetjes van 4 personen te slapen ipv in een zaal met 60 chinezen wat het toch aangenaam maakte.

Beijing is ook meer dan de moeite. Fan, de collega van Dieter die geboren en getogen is in Beijing, heeft ons rondgeleid door deze wereldstad. Zo hebben we in een aantal dagen toch wel het grootste deel van Beijing bewonderd. Weer een stad van uitersten. Zo hebben we "Temple of Heaven" bezocht. Dit is een immens groot park waar de gepensioneerde chinezen samen komen om te zingen, dansen, bewegen, ... Overal zag je groepjes dezelfde bewegingen uitvoeren met een raket en een balletje of met een lint, of gewoon als koppel dansen. En alles vol overtuiging! Het is hun manier van ontspannen en in beweging blijven. Van daaruit zijn we naar het Olympisch plein geweest. Overweldigend! Tussen de watercube en het stadium ligt een groot, open plein. Dit was waarschijnlijk nodig tijdens de spelen maar nu gaf dit echt een gevoel van ruimte. Behalve toen we in het "birds nest" wilden gaan. Drummen, trekken, ... precies alsof we er niet allemaal in zouden kunnen. Het heeft nochtans een capaciteit van 80000 mensen, en met zoveel waren we toen niet. Maar dat is dan toch wel typisch een chinees, overal de eerste willen zijn.
Het Tianmen plein en de verboden stad mochten zeker niet ontbreken. Alles ook om het grootst. De verboden stad ziet er van buiten uit niet zo enorm uit, tot je binnen gaat en er geen einde aan komt. Van het ene plein ga je naar het andere, gescheiden door keizerlijke paviljoenen, verblijven voor al zijn vrouwen (81 in totaal) en voor de wachters en bedienden. Elk gebouw had zijn eigen functie en het aantal leeuwtjes op het dak toont aan wie er waar in mag. Zo waren de paviljoenen met 9 leeuwtjes enkel bestemd voor de keizer.

Dan hadden we nog 1 dag om het Summer palace en de Great Wall te bezichtigen. Summer palace was eigenlijk het buitenverblijf van de keizer. Zo kon hij op mooie dagen wandelen door de lange open gangen vol geschilderd met mythes en legendes en op die manier ook genieten van de natuur rondom hem ipv te blijven tussen alle muren van de verboden stad.

De Great Wall is echt wel groot en hoog. Jammer genoeg was het weer niet al te schitterend en waren er slechts kortere stukken zichtbaar. Ipv van de trappen te nemen, hebben we ons naar boven laten brengen met een kabelbaan, veel makkelijker voor de kids. Zo hadden ze nog energie genoeg om toch een stukje te wandelen op die immense muur. Trap omhoog naar het eerste torentje en terug beetje dalen, en zo telkens opnieuw van toren tot toren. Het zicht moet schitterend zijn bij klaar weer, want nu was het al de moeite. Voor de weg terug hebben we ons opgesplitst: oma Rose en opa Ortwin met de trap, oma Diane met de kabellift, opa Willy en de rest met een soort rodelbaan. Super! De Great Wall is zeker een plaats om nogmaals te bezoeken.

In de meeste grootsteden van China is er wel ergens een acrobatenshow. Iets dat we met veel plezier eens wilden bijwonen. Spanning en sensatie verzekerd! Wie Cirque du Soleil kent, kan zich wel voorstellen wat we te zien kregen. Alleen was het niet zo grootschalig maar minstens even spectaculair zoals met 18 op 1 fiets, superlenige artiesten, acrobaten in de lucht, op de grond en in grote wielen, ... Af en toe zaten we op het puntje van onze stoel, met ingehouden adem, van dit spectakel te genieten.

Bij een bezoek aan China mag natuurlijk de chinese keuken niet ontbreken. Mogelijkheden genoeg, soms voor bijna geen geld. Zo kan je makkelijk voor zo'n 3 eur eten en dan heb je meer dan genoeg. Maar dan moet je er wel de locatie bij nemen. Niet te veel rond jou kijken en zeker niet in de keuken, maar het eten is voortreffelijk. Ofwel kies je voor een iets deftiger restaurant, dan betaal je er ook naar. Misschien wordt het dan wel 5 eur per persoon, wat voor ons dan nog best te doen is. Dan heb je ook het geluk dat er een visbokaal in het midden van de tafel staat. Maar geen probleem, de kast open, bokaal erin, terug toe, plaats genoeg om alle vlees-, vis-, groenten- en rijstgerechten voor te schotelen.
Na nog wat shoppen in Auchan, groentenmarkt, parel markt, bij de kleermaker en in de kleine kraampjes bij de tempel was het jammergenoeg weer tijd voor de opa's en oma's om terug naar België te gaan. Hopelijk komen ze nog terug want het is altijd tof om bezoek te krijgen!

maart 2009

Viel het weer niet mee, op school was het des te leuker.
Het begon met de boekenweek. Tijdens de boekenweek is het centrale thema voor bijna elke les " a book". Het maakt niet uit wat voor boek: stripverhaal, thriller, voorleesboek, prentjesboek, ... Als het maar een boek is. Zo werden er nieuwe boeken verkocht, maar was er ook een uitwisselingsbeurs voor 2de handsboeken. Als afsluiter mocht iedereen verkleed naar school gaan, voor 1 dag geen uniform. Niet zomaar verkleed zijn, maar gaan zoals het personage in je favoriete boek. Lonne's lievelingsboek is het boek dat ze kreeg van haar meter nl 1-minuutverhaaltjes. Allemaal korte bereverhaaltjes die ze al zelf kan lezen. Dus was het heel eenvoudig: Lonne wou een beer zijn.
Manou haar favoriete boek, blijft een boek van K3 nl K3 gaat paardrijden. Met haar blonde haar, een tokke op haar hoofd en een paardekop (niet echt natuurlijk) was ze net Karen van K3 te paard.
Jonas blijft een grote fan van FC de Kampioenen. Als Boma verkleed naar school gaan, was de grote uitdaging. Dus mama mocht op zoek gaan naar een flashy kostuum en hemd.
Daarvoor wonen we wel in het juiste land, alles is fake and flashy. Uiteindelijk werd het een fel rood kostuum met fluogeel hemd. Nog een snor, een strik en een bril, en de nieuwe Boma was klaar.
Niet alleen de kinderen waren op hun best, maar ook de leraars, leraressen en zelfs de directeur hadden hun beste pak aangetrokken. Zo was de directeur het tinnen mannetje, er was een smiley, beren, wolven, koningen, .... allemaal waren ze op hun best. Niet verwonderlijk dat het hier zo leuk is!
Diezelfde week waren er ook de audities voor de kinderen die een instrument bespelen. Jonas speelt al enkele jaren fagot, Manou volgt haar eerste jaar piano. Allebei waren ze heel fier om te mogen optreden en ze hebben het ook heel goed gedaan!
Volgende activiteit was de cross-country, een schoolloopwedstrijd. Het parcours loopt over gras, zand, looppiste, straat, .... Manou moest een parcours van 1,4km afleggen, Jonas 1,9km, Lonne was nog te klein. Een hele uitdaging! Weken op voorhand wordt er getraind tijdens de sportlessen. Allebei zijn ze razend enthousiast als blijkt dat ze het nog niet zo slecht doen, integendeel. Maar dan gebeurt een "grote ramp" voor Jonas, en Manou leeft al evenveel mee. Een kleine uitleg: op vrijdag is de cross-country, op de dinsdag ervoor gaat Jonas op zijn blote voeten buitenspelen. Hij hapert aan een stenen trap en er zit een diepe put in de onderkant van zijn grote teen. Het eerste wat hij zegt: "Oh mama, nu kan ik de cross-country niet lopen", een grote ontgoocheling. Voor alle zekerheid gaan we op woensdag naar de dokter en blijkt dit nog mee te vallen maar de wonde is wel diep. Goed verzorgen, dagje thuisblijven en tegen na het weekend (na de cross-country) zou hij erop kunnen lopen. Op donderdag gaat Jonas met 1 schoen naar school want de andere kan hij moeilijk aan doen met zijn zere teen. Op vrijdagmorgen komt hij kwiek en monter uit zijn kamer: "mama, vandaag kan ik de cross-country lopen". Van het ene uiterste in het andere, maar hij heeft gelopen en nog nipt gewonnen ook! Manou was al even enthousiast als haar broer. Zelf heeft ze ook heel goed gelopen, het 4de meisje van heel jaar 4, een superprestatie. De dag nadien was het wel weer rustdag want die teen bleek toch nog niet helemaal in orde te zijn.
Manou's 2de schoolreis: een trip naar het dorpje Wanshan. Wanshan ligt zo'n 40min rijden van bij ons, maar het is hemel en aarde verschil met hoe wij wonen. Het is een plaatsje geheel afgezonderd van de rest van Suzhou. Ze leven nog vrij primitief: kleine huisjes, hele smalle straatjes, de kippen, eenden en varkens lopen vrij rond in huis, kweken hun eigen groenten, het toilet is een gat in de grond, ... Heel interessant om dit te mogen zien. De mensen die er wonen waren wel heel bezorgd toen we daar met 2 bussen buitenlandse kinderen toekwamen.
Daarna was het etenstijd. Er was gereserveerd in een typisch chinees restaurant waar geroosterde eend de specialiteit is. Niet voor het eendenvlees maar voor het geroosterd vel. Eerst neem je een fijn velletje deeg, daarop komt een stukje geroosterd vel, een komkommer, ajuintjes en wat saus, klaar is Kees. Goed om eens te proeven, maar voor de kinderen was dit toch iets te speciaal!
Na het eten konden we ook nog een boedhistische tempel en een theeplantage bezoeken. Nog iets te vroeg om het theeplukken mee te maken want de plantjes beginnen nu pas goed te groeien. Die jonge, kleine blaadjes worden geplukt en dan gebruikt om groene thee te zetten.
En dan is het 1 april, de mopjesdag. Ook dit krijgt veel aandacht in school. Niemand in uniform maar "funny and wacky dressed up". Een leuke afsluiter voor een weekje paasvakantie!

weer een chinese ervaring rijker!

Gezellig shoppen in Shanghai met 4 vrouwen, het heeft wel iets!

Eens niet al het chinese maar de winkels en restaurants die we meer gewoon zijn, zo is er meer afwisseling in een expat-leven. Eerst naar Ikea, dan naar City-shop (een supermarkt met enkel westerse producten), naar de franse patissier Paul en lunchen in California Pizza. Een uitstap die zeker de moeite waard is met enkel vrouwen, en vooral zonder kinderen!

De terugweg was iets minder aangenaam, eerder beangstigend! Een chauffeur van de firma van onze amerikaanse vrienden reed ons huiswaarts. Net na de payage werden we de pas afgesneden door de politie. En dan begint het pas: is het echte politie of niet, wat zullen ze met ons doen, wat gebeurt er allemaal, ... Eerst dachten we dat dit een gewone routine controle zou worden, zoals we die in België ook wel kennen, maar niets was minder waar. De chauffeur gaf de autodocumenten en zijn rijbewijs. Hij werd onmiddellijk verzocht om uit te stappen en in de politiewagen plaats te nemen. Hem hebben we die dag dus niet meer terug gezien.

2 politiemannen in vol ornaat kwamen bij ons in de wagen zitten en begonnen vragen te stellen. Alles werd ook opgenomen op een bandrecordertje en achteraf gefilmd. Vragen zoals: van wie is de wagen, gehuurd of geleend, hoeveel betaal je, voor hoelang, waar zijn jullie geweest, voor hoelang, met wie, .... Gelukkig sprak een van de agenten vrij goed engels, maar de antwoorden moesten we hem schuldig blijven. Dus bellen we de secretaresse van de firma op. Een hevige discussie tussen haar en de politie, maar uiteindelijk lukt het toch om af te ronden en de politie min of meer tevreden te stellen.

En dan moesten we nog thuis geraken, maar geen chauffeur meer te zien. Toen wisten we absoluut niet waar we waren. Een andere chinese politieman kruipt achter het stuur en begint te rijden. Geen uitleg, gewoon rijden (echt op z'n chinees rijden), gelukkig naar huis en niet naar het politiekantoor. Oef net op tijd om de kinderen van de bus af te halen.

Dan pas besef je hoe hulpeloos we zijn in zo'n groot land als China, met zijn eigen regels, gewoontes en taal.
Maar morgen gaan we zeker terug naas Shanghai!

Chinees Nieuwjaar

Na 2 weken kerstvakantie in België en 3 weken terug in Suzhou was het hoog tijd voor opnieuw 2 weken vakantie (volgens Dieter toch). Een ideale gelegenheid om ook eens een andere streek te bezoeken en dat tijdens Chinees Nieuwjaar.
We zijn naar het meest zuidelijke punt van China gevlogen, nl het eiland Hainan. Totaal verschillend van wat we hier in Suzhou zien.
De eerste avond was opnieuw oudejaarsavond, maar nu die van het Chinese nieuwjaar. Zoals bij ons wordt dit met vrienden en familie uitgebreid gevierd en om middernacht start het vuurwerk. Geen vuurwerk zoals bij ons, maar uren, zelfs dagen na elkaar . Niet echt spectaculair mooi,veel van het zelfde en vooral een hels kabaal! Elke knal weergalmt tussen de appartementen door en overal waar je kijken kon zag je een helder verlichte lucht. Niet schitterend maar eerder verschrikkelijk. Weer een ervaring rijker.
De dagen nadien waren des te leuker: lekker genieten onder een bananen- of palmboom van het mooie strand, zee, blauwe lucht, kokosnoten, ...
Sanya (het stadje waar we logeerden) is een drukke badplaats met veel shops en restaurants. Maar is ook een leuke plaats om te duiken of te snorkelen en dat hebben we dan ook uitgetest. Na 20 min varen met een oude, chinese visserboot kwamen we bij rotsen waar we de vissen en koralen bijna konden aanraken. Voor Lonne was het nog een beetje moeilijk, zeker met de stroming in het water, maar Jonas en Manou vonden het schitterend!
Na ons verblijf aan het zonnige strand zijn we meer landinwaarts getrokken voor de rest van onze vakantie, nl naar een resort middenin het tropisch woud. Een prachtige plaats met veel zwembaden, heel rustig gelegen aan de voet van een berg, weinig chinese nieuwsgierigen en overal weelderige groene planten. Veel planten waar de tropische vruchten nog aanhingen zoals bananen, kokosnoten, stinkvrucht (lekker en mooi maar kan verschrikkelijk ruiken!), ... Ook hier hebben niet enkel geluierd maar de berg beklommen. Klimmen was het niet echt, eerder via trappen tot de top wandelen, een typisch chinees fenomeen. In plaats van mooie paadjes aan te leggen, zijn er overal trappen. We vermoeden zo'n 2500. Jonas is begonnen met tellen, maar gaf aan 1000 de moed op. We waren dan nog niet halfweg! Van 278m hoogte naar bijna 1000m hoogte, allemaal met trappen. De dag nadien wisten we welke spieren we meest gebruikt hadden! Een ontspannend bubbelbad of een zalige "hotspring" was dan meer dan welkom. En nu hadden we een reden om ons te laten voeren naar ons hotelhuisje ipv de helling op te stappen.
Op naar de volgende vakantie!